POWIDOKI

„Powidoki” w prosty sposób ukazały realia życia pod naciskiem komunistycznych władz oraz walkę o prawo do życia w zgodzie ze sobą i dążenie do uwolnienia kultury spod wpływu polityki.

film.org.pl

Niedawno mieliśmy okazję obejrzeć film Andrzeja Wajdy „Powidoki” opowiadający o polskim artyście – Władysławie Strzemińskim. Film ukazuje malarza, który w latach 50. XX wieku sprzeciwia się panującej władzy i próbuje żyć zgodnie ze swoimi przekonaniami. Jest uważany za autorytet wśród młodych studentów, których naucza. Film pokazuje jednak jego życie od strony bardziej artystycznej, buntowniczej, a wątek rodzinny ograniczony jest jedynie do kontaktów z córką. Strzemiński momentami może wydawać się wyidealizowany, co może symbolizować oddany w jego stronę hołd i szacunek do twórczości.

 

Kadr z filmu "Powidoki" (2016) / Źródło: Akson Studio.

W rolę malarza wciela się Bogusław Linda, któremu udaje się stworzyć subtelną, autentyczna postać. Rola jest charyzmatyczna oraz emocjonalna, ale jednocześnie wyważona. Sprawia, że potrafimy zrozumieć emocje postaci i wszelkie jej zmagania.
Wielu z nas zauważyło, że Władysław Strzemiński to jedyna wyrazista postać w filmie. Młodzi aktorzy wydają się nie mieć szansy na wykorzystanie w pełni swojego potencjału. 

 

 

Połączenie internetowe – pępowina naszego pokolenia

rys. Anita  Benysek

Nietrudno zauważyć, że telefon jest oczkiem w głowie młodych ludzi, którzy nie wyobrażają sobie życia bez tego urządzenia.

Telefon jest urządzeniem towarzyszącym nam wszędzie. 

W dzisiejszych czasach posiada wszelkie możliwe funkcje – od połączeń wideo, mierzenia pulsu i gry aż po nielimitowany dostęp do Internetu. Ta właśnie ostatnia funkcja jest największym problemem. Dlaczego? Ponieważ nieustannie patrzymy w ekrany, a nie na drugiego człowieka, który stoi obok. Najczęściej rozmawiamy z ludźmi przez telefon, a nie z tymi, którzy są blisko nas.

O tym, że jest to poważny problem, przekonuje krótki film opublikowany w sieci.

Spędzam około 5 godzin z telefonem, zazwyczaj piszę ze znajomymi. Myślę, że jestem trochę uzależniony, czasem zastępuję telefon komputerem – mówi Szymon Jokiel z klasy 1e. – Sądzę, że ludzie, którzy nie zwracają uwagi na swoje otoczenie i tylko „siedzą na telefonie” są wkurzający, ja nie noszę telefonu do szkoły. Nie uważam jednak, że mógłbym zaakceptować wyzwanie nieużywania telefonu przez tak długo, jak się da.

WALENTYNKI W KULTURACH ŚWIATA

14 lutego to data, która przywodzi uśmiech na twarzy. Serca, kolor czerwony, kartki dla zakochanych, kwiaty, czyli to, czego wówczas możemy spodziewać się w nadmiarze.

Święto zakochanych. W Polsce zazwyczaj obdarowujemy partnera drobnymi prezentami, kwiatami, kartkami walentynkowymi, a prawdziwi romantycy porywają się na listy miłosne. Pary spędzają ten dzień razem, ciesząc się sobą nawzajem i celebrując uczucie, które ich łączy. 

Jak natomiast święto zakochanych obchodzi reszta świata? 

rys. Anita Benysek

Okazałe bukiety

We Francji Walentynki są świętem narodowym. Francuzi zamiast czekoladek preferują wysyłanie do swoich ukochanych kwiatów, które muszą być zapakowane w papier z renomowanej kwiaciarni. Zabronioną już dzisiaj, walentynkową tradycją francuską było przed laty tzw. „Loterie d'amour” (miłosna loteria). Kobiety, które doznały miłosnego zawodu, spotykały się przy ognisku i paliły zdjęcia mężczyzn, wypowiadając się o nich w niemiły sposób.

Potrójne świętowanie

Walentynki aż 3 razy obchodzi się w Korei Południowej – 14 dnia każdego miesiąca – od lutego do kwietnia. 14 lutego jest dniem mężczyzn, którzy są w tym dniu najważniejsi. Wtedy to kobiety obdarowują ich słodyczami. 14 marca natomiast sytuacja się odwraca i to panowie przejmują inicjatywę w obdarowywaniu pań. Miesiąc później „świętują” osoby, którym nie udało się znaleźć swojej drugiej połówki. Jest to tzw. „Czarny Dzień”, kiedy to single mogą śmiało narzekać na swój los, jedząc przy tym makaron z sosem z czarnej fasoli. W Korei Południowej danie to jest dedykowane osobie, która nie ma partnera.

WALENTYNKI. Dzień Zakochanych

rys. Anita Benysek

*** 

jesteś powietrzem 

które drzewa pieści 

rękoma z błękitu 

jesteś skrzydłem ptaka 

który nie trąca liści 

płynie 

jesteś zachodem słońcem 

pełnym świtów 

bajką ze słów które mówi się 

westchnieniem 

czym ty jesteś – 

dla mnie – świeżą wodą 

wytrysłą na skwarnej pustyni 

sosną – która cień daje 

drżącą osiką – która współczuje 

dla zziębniętych – słońcem 

dla konających – bogiem 

ty – rozbłysły w każdej gwieździe 

której na imię miłość
Halina Poświatowska